Γεια χαραντάν αναγνώστη μου και καλή βδομάδα. Το πρόγραμμα αγώνων σήμερα μπορεί να μην είναι ιδανικό, όμως δεν το λες και για τα μπάζα. Είναι όσο μέτριο πρέπει για να σου αφηγηθώ μια ιστορία. Ξέρω, ξέρω, άντε πάλι. Τι να κάνουμε;
Δύο επιλογές, που λες, σήμερα. Στοιχηματικά τις πιστεύω και τις δύο. Επειδή ψάχνω τα ωραία και τα παράξενα δεν σημαίνει ότι τραβάω τα σημεία από τα μαλλιά. Έχουμε και μια υπόλειψη στον χώρο. Νομίζω;
Λοιπόν, χωρίς να χρονοτριβούμε, πάμε στην απάντηση της προαιώνιας απορίας που είναι πάντα μία: Τι να παίξω σήμερα;
Στοίχημα Μονόπολι – Φότζια
Όπως πιθανότατα και εσύ, έτσι κι εγώ, έμαθα ότι υπάρχει πόλη Μονόπολι στην Ιταλία από το κουπόνι ΟΠΑΠ. Οι περισσότεροι ακούμε Μονόπολι και σκεφτόμαστε πόσο κοστίζει να χτίσεις ξενοδοχείο στην Αμαλίας (ή στο Παρκ το Πλέις, αν μεγάλωσες με την αυθεντική βερσιόν, του Ατλάντικ του Σίτι).
Προσωπικά λατρεύω τα επιτραπέζια και σιχαίνομαι τη Μονόπολι. Έχω πάνω από 100 τίτλους σπίτι μου, αλλά Μονόπολι δεν περνάει ούτε απ’ έξω.
Είναι ένα κακό παιχνίδι, που όλοι παίζουν λάθος (θα σε σοκάρω, αλλά όταν πας στο Δωρεάν Πάρκινγκ δεν παίρνεις όσα χρήματα έχει μαζέψει η τράπεζα), όμως έχει πίσω του μια πανέμορφη ιστορία.
Η Μονόπολι (ή μάλλον ο προκάτοχός της, το «Παιχνίδι των Ιδιοκτητών Ακινήτων») σχεδιάστηκε το 1903 από μία Αμερικανίδα φεμινίστρια και αντικαπιταλίστρια, τη Λίζι τη Μαγκί. Έφτιαξε ένα παιχνίδι που αντανακλούσε τις πολιτικές της απόψεις, βασισμένο στις οικονομικές θεωρίες του Χένρι του Τζορτζ.
Το παιχνίδι της Λίζι της Μαγκί είχε αρχικά δύο σύνολα κανόνων: μια αντιμονοπωλιακή έκδοση, όπου όλοι ανταμείβονταν καθώς αυξανόταν ο πλούτος, και μια μονοπωλιακή έκδοση, όπου ο στόχος ήταν η ατομική συσσώρευση πλούτου και η οδήγηση των αντιπάλων στην πτώχευση. Ο σκοπός της ήταν να αποδείξει την ηθική ανωτερότητα της συνεργασίας έναντι του ανταγωνισμού.
Το 1930, την πατέντα της έκλεψαν (με δόλιο τρόπο που αντανακλούσε τις δικές τους πολιτικές και οικονομικές ιδέες) οι αδερφοί Πάρκερ και έφτιαξαν το απόλυτα καπιταλιστικό επιτραπέζιο.
Όπως καταλαβαίνεις, Μονόπολι, ως μπετατζής και παιδί της εργατιάς, στηρίζω μόνο στα προγνωστικά στοιχήματος. Και ο άσος της στο παιχνίδι με την Φότζια είναι τιμιότατος στο 2.00 από το pamestoixima.gr. Η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι τέτοια που προσωπικά δεν θα έδινα τον άσο πάνω από το 1.85.
Τώρα που το σκέφτομαι, αν ποτέ αγοράσω Μονόπολι (το παιχνίδι) θα είναι η ειδική έκδοση με δρόμους της Μονόπολι (της ιταλικής πόλης).
ΟΦΗ – Λεβαδειακός προγνωστικά
Αξία βρίσκω και στο παιχνίδι ΟΦΗ – Λεβαδειακός. Μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες. Ο ΟΦΗ είναι σχετικά αφελής ομάδα.
Παίζει επιθετικά, όμως η άμυνα είναι για τους Ηρακλειώτες ό,τι για εμένα η Μάργκοτ Ρόμπι: θα ήθελα να την κατακτήσω, αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ.
Ο Λεβαδειακός, από την άλλη, είναι σαφώς πιο προσεκτικός, ειδικά όταν παίζει με πιο δυνατούς αντιπάλους. Όταν όμως βρίσκει ομάδες στα μέτρα του (όπως ο ΟΦΗ για παράδειγμα) δείχνει ότι ξέρει να παίζει και επίθεση.
Έχει έναν εξαιρετικό φορ, τον Ζίνι, που μπορεί να κάνει ζημιά σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Σε οποιονδήποτε πλην της ΑΕΚ κι αυτό μόνο και μόνο επειδή είναι δανεικός από την Ένωση και δεν έπαιξε στα ματς κόντρα στην ομάδα όπου ανήκει.
Με έτρωγε το χεράκι μου να παίξω γκολ Ζίνι, όμως συγκρατήθηκα. Η απόδοση στο όβερ δυόμισο είναι στις στοιχηματικές εταιρίες πολύ πιο πάνω από όσο θα πίστευα.
Το κρατάω, λοιπόν, στο 2.32 από τη Stoiximan.
Αυτά λοιπόν. Και μην ξεχνάς αναγνώστη μου. Ο Νώντας δεν είναι τίπστερ. Ο Νώντας είναι ιδέα.
